Yorki

Psy rasy Yorkshire Terrier (nazywane także york lub jork) są coraz bardziej znane w Polsce. Swoją popularność zawdzięczają niewielkim rozmiarom, niezwykłemu temperamentowi oraz, co chyba ważniejsze, wciąż rosnącej modzie na te małe pieski, szczególnie wśród gwiazd filmu i muzyki. York pochodzi z Wielkiej Brytanii, z hrabstwa Yorkshire położonego w północnym rejonie wysp. Rasa powstała ze skrzyżowania nie istniejącego już clydesdale terriera, skye terriera i maltańczyka. Początkowo jorki służyły biednym robotnikom do tępienia szczurów i myszy w domach, fabrykach, a nawet kopalniach. Obecnie, strojone w kokardki oraz psie ubiory, yorki spełniają raczej funkcję ozdobną, choć ich pierwotna natura daje się we znaki szczególnie u samców rasy york, które zawsze są skore do bójek i szczerzenia ząbków. Wygląd rasy Yorkshire Terrier Yorki to psy niewielkich rozmiarów, o wadze nie większej niż 3,5 kg i wysokości do 24 cm. Jorki zamiast sierści mają włosy, dzięki czemu nie linieją tak bardzo jak inne psy, są dzięki temu odpowiednimi psami dla osób, które na sierść są uczulone. Niestety, długie, czasami sięgające aż do ziemi włosy wymagają pielęgnacji, często powstają w nich kołtunki i wkręcają się w nie patyczki i nasiona roślin, a w zimie na łapach pojawiają się grudki śniegu. Zachowanie yorków Yorki mają wesołe usposobienie, mimo niewielkich rozmiarów potrzebują dużo ruchu. Najchętniej bawiłyby się cały czas na dworze. Są bardzo czujne i odważne, często złośliwe i nieposłuszne.

Dog niemiecki

 

Dog niemiecki – rasa psa zaliczana do grupy molosów w typie doga, wyhodowana w Niemczech jako pies bojowy i do polowania na duże ssaki. Współcześnie jest użytkowana jako pies stróżujący, obronny lub pies-towarzysz.

Budowa

Dog niemiecki czarny z białym znaczeniem na głowie, zwanym strzałką

• Głowa – wydłużona, wąska, łuki brwiowe dobrze rozwinięte, jednak bez szczególnego uwydatnienia; mięśnie policzkowe tylko lekko zaznaczone, w żadnym razie silnie uwydatnione; przełom czołowy – wyraźnie zaznaczony; nos dobrze rozwinięty i wykształcony, szeroki, z dużymi otworami, czarny (wyjątek – dogi maści arlekinowej, u których tolerowana jest barwa cielista); kufa głęboka i jak najbardziej prostokątna; szczęki dobrze wykształcone, szerokie; zgryz – nożycowy.
  • Uszy – z natury wiszące, wysoko osadzone, średniej wielkości.
• Ruch – harmonijny, elastyczny, lekki, miarowy i sprężysty. Kończyny widziane zarówno z przodu, jak i z tyłu muszą poruszać się równolegle.
• Skóra – przylegająca, naprężona. U psów jednobarwnych dobrze pigmentowana, u arlekinów w rozkładzie zabarwienia występują plamki pigmentu.

Szata i umaszczenie

Włos doga niemieckiego jest bardzo krótki, gęsty, gładko i równo przylegający, z połyskiem. Dogi niemieckie grupuje się w trzech niezależnych zastawieniach umaszczenia: żółte i pręgowane, arlekiny i czarne, błękitne oraz niewystawowy kolor merle.

• Żółty – jasno-złoto-żółty do nasyconego żółto-złotego; pożądana jest czarna maska.
• Pręgowany – barwa zasadnicza jasnożółta do złoto-żółtej, z czarnymi, jak najbardziej równomiernie rozłożonymi i wyraźnie zaznaczonymi pręgami, przebiegającymi w kierunku żeber; pożądana czarna maska.
• Arlekin – (biało czarny) barwę zasadniczą stanowi czysta biel, możliwie bez żadnych odcieni. Występują na niej dobrze porozkładane na całym ciele, nierównomiernie poszarpane, intensywnie czarne plamy. Do arlekinów zaliczane bywają także dogi o umaszczeniu merle – tzw. szare arlekiny – na szarym tle występują plamy różnej wielkości od koloru białego, poprzez szary, lekko brązowy do czarnego. Tego typu umaszczenie jest nieakceptowalne przez wzorzec.
• Czarny – błyszcząca, intensywna czerń. Dopuszcza się białe znaczenia. Zalicza się tu także dogi tzw. płaszczowe, u których czerń niejako w postaci płaszcza pokrywa główną partię tułowia. Kufa, szyja, klatka piersiowa, brzuch, kończyny i koniec ogona mogą być białe. Do czarnych zaliczane są również tzw. platten (płytowe) – dogi z białym kolorem podstawowym i dużymi czarnymi płatami
• Błękitny – czysty, stalowy błękit. Dopuszczalne są białe znaczenia na piersi i łapach.
• Merle – Siwa sierść. Na niej widnieją czarne łaty jak u dalmatyńczyka. Jest to umaszczenie niewystawowe.

Zachowanie i charakter

3,5 miesięczna suka doga niemieckiego

Psy przyjazne, mocno przywiązane do właściciela, lubią dzieci. Wobec innych zwierząt są tolerancyjne, pod warunkiem, że są od wczesnych lat przyuczane do ich obecności. Dogi niemieckie są powściągliwe i ostrożne wobec obcych; występujące osobniki agresywne powinny być wyłączane z dalszej hodowli.

Posłuszeństwo można wyegzekwować konsekwentnym i stosunkowo wczesnym wychowaniem.

Pielęgnacja

Dog niemiecki wymaga wyczesywania martwego włosa miękką szczotką, przynajmniej raz w tygodniu. W okresie wzrostu szczenię potrzebuje bardzo intensywnego wzmacniania stawów i kości.

Choroby

Częstą chorobą – właściwie śmiertelną w skutkach jest skręt żołądka. Dogi często mają wspomniane problemy z sercem, kośćmi oraz ze stawami.